شکسپیر میگوید: من همیشه خوشحالم،میدانید چرا؟برای اینکه از هیچ کس انتظاری ندارم.انتظارات همیشه صدمه زننده اند.زندگی کوتاه است؛پس به زندگی ات عشق بورز.خوشحال باش و لبخند بزن.فقط برای خودت زندگی کن و قبل از اینکه صحبت کنی گوش کن.قبل از اینکه بنویسی فکر کن.قبل از اینکه خرج کنی درآمد داشته باش.قبل از اینکه دعا کنی ببخش.قبل از اینکه صدمه بزنی احساس کن.قبل از تنفر عشق بورز.زندگی این است.احساسش کن، زندگی کن و لذت ببر...

****************

قدردانی،پاسخ عاطفی عشق است.پس بیایید هر روز با ذهنی امیدوار وارد دنیا شوید،بدنبال چیزی که برایش خدا را شکر کنید و کسی که سپاسگزارش باشید.بدون اظهار سپاسگزاری و قدردانی مدام، ذهنتان کسل و قلبتان کدر میشود.قدردانی،راهی برای بیرون آمدن از سختی، رنج و انزواست. اگر بخواهیم با وجود اندوه و مصیبت، شکرگزاری کنیم باید تفکرات خود را درباره ی آنچه فکر میکنیم دارد بر سرمان میاید رها کنیم.تمرین قدردانی، ذهن ما را از ترس دور میکند، به واقعیت نزدیک میسازد، و هر نوع منفی گرایی، رنج و عذاب را بیرون میریزد.پس هرصبح و شب خدا را از صمیم قلب برای هر آنچه داریم وحتی نداریم شکرکنیم.

************************

 پولدارى؛
منش است و ربطى به ميزان دارايى ندارد...

گدايى؛
صفت است و ربطى به بى پولى ندارد...

دانايى؛
فهم و شعور است و ربطى به مدرك تحصيلى ندارد...

نادانى؛
ياوه گويى است و ربطى به زياده گويى ندارد...

دشمن؛
نمايشى از كمبودها و ضعف هاى خويش است و ربطى به بدسرشتى و بدخواهى طرف مقابل ندارد...

يار؛
همدلى است و ربطى به همراهى و پر كردن كمبود ندارد...

********************

وقتى گرسنه اى، يک لقمه نان خوشبختی است...
وقتى تشنه اى، يک قطره آب خوشبختی است...
وقتى خوابت می آید، يک چرت كوچك خوشبختی است...
خوشبختى يک مشتى از لحظات است...
يک مشت از نقطه هاى ريز، كه وقتى كنار هم قرار مى گيرند، یک خط را ميسازند به اسم زندگى...
قدر خوشبختى هایتان را بدانيد...