سه برادر نزد امام علی علیه السلام آمدند و گفتند:
می خواهیم این مرد را که پدرمان را کشته، قصاص کنی.
امام علی (ع) به آن مرد فرمودند: چرا او را کشتی؟
آن مرد عرض کرد: من چوپان شتر و بز و ... هستم. یکی از شترهایم شروع به خوردن درختی از زمین پدر این ها کرد، پدرشان شتر را با سنگ زد و شتر مرد، و من همان سنگ را برداشتم و با آن به پدرشان ضربه زدم و او مرد.
امام علی علیه السلام فرمودند: بر تو حد را اجرا می کنم.
 آن مرد گفت: سه روز به من مهلت دهید. پدرم مرده و برای من و برادر کوچکم گنجی به جا گذاشته ؛پس اگر مرا بکشید، آن گنج تباه میشه، و به این ترتیب برادرم هم بعد از من تباه می شود.
امیرالمومنین (ع) فرمودند: چه کسی ضمانت تو را می کند؟
مرد به مردم نگاه کرد و گفت این مرد.
امیرالمومنین (ع) فرمودند: ای اباذر، آیا این مرد را ضمانت می کنی؟
 ابوذر عرض کرد: بله. امیرالمومنین !
فرمود: تو او را نمی شناسی و اگر فرار کند، حد را بر تو اجرا می کنم!
ابوذر عرض کرد: من ضمانتش می کنم یا امیرالمومنین.
آن مرد رفت . و سپری شد روز اول و دوم و سوم ...
و همه مردم نگران اباذر بودند که بر او حد اجرا نشود...
اندکی قبل از اذان مغرب آن مرد آمد. و در حالی که خیلی خسته بود، بین دستان امیرالمومنین قرار گرفت و عرض کرد:
 گنج را به برادرم دادم و اکنون زیر دستانت هستم تا بر من حد را جاری کنی. امام علی (ع) فرمودند:

    چه چیزی باعث شد برگردی، درحالی که می توانستی فرار کنی؟ 

    آن مرد گفت: ترسیدم که بگویند "وفای به عهد" از بین مردم رفت...

    امیرالمونین از اباذر سوال کرد: چرا او را ضمانت کردی؟

    ابوذر گفت: ترسیدم که بگویند "خیر رسانی و خوبی" از بین مردم رفت...

    اولاد مقتول متأثر شدند و گفتند: ما از او گذشتیم...
    امیرالمومنین علیه السلام فرمود: چرا؟ 

    گفتند: می ترسیم که بگویند "بخشش و گذشت" از بین مردم رفت...

 

    و اما من این پیام را برای شما فرستادم تا نگویند "دعوت به خیر" از میان مردم رفت...