اين داستان كه توسط داستان سراي معروف فرانسوي ژان دو لافونتن(1621-1695)به بهترين سبك به نظم كشيده شده به نام او مشهور شده ­است در حقيقت ريشه­ ي شرقي دارد .خلاصه­ ي داستان چنين است :روزي گرگي از نهري آب مي­نوشد، بره­ اي هم با فاصله نسبتا زياد در فرودست او قصد رفع عطش از نهر گوارا را دارد ؛گرگ در او طمع مي­بندد و شكم را براي خوردن يك بره­ ي چرب و نرم صابون مي­زند لذا به سوي او مي­رود وباعتاب به او مي­گويد كه چرا آب مشروب مرا گل آلود مي­كني؟ مگر كوري نمي بيني كه من دارم آب مي خورم؟ بره در حالي كه سرا پايش مي­لرزد مي گويد دوست عزيز ملاحظه بفرماييد كه من از پايين آب مي­خورم و تو بالاتر از مني چگونه ممكن است بتوانم آب شما را گل آلود كنم ؟گرگ كه مي بيند دليل او موجه است ،تندتر از بار قبل مي­گويد ببينم!مگر تو هماني نيستي كه دو سال پيش همين پاسخ را دادي و تحقيرم كردي ؟ گناه من بود كه آن روز تو را بخشيدم تا امروز جسور شدي.بره با حالتي از ترس و تعجب گفت :من يك سال بيشتر نيست كه به دنيا آمده ام چگونه ممكن است دو سال پيش شما را آزرده باشم .گرگ كه براي دومين بار پاسخ دندان شكن شنيد پرخاشگرانه گفت كه در گذشته پدرت هم هرچه از من نرمش مي ديد دليرتر ميشد و حرفهاي ناجور ميزد، اين جماعت شما لايق ترحم نيستيد.بره گفت قربان كار شما دور از انصاف است اگر به دادگاه برويم كسي حرف شما را نمي پذيرد زيرا گناه پدر را كه پاي پسر نمي نويسند.گرگ برآشفت و گفت ديگر اندرز دادن به كسي كه آرامش خود را از دست داده سودي ندارد . بره مظلومانه گفت:هنگامي كه بره يك ساله به چشم گرگ دو ساله بيايد و آب هم از پايين به بالا برود و گل آلود شود و بار گناه پدر را پسر به دوش بكشد ديگر نابودي و ستمگري پيروز اين بيدادگاه است.گرگ فريادي برآورد و شكم بره را پاره كرد و به روزگارش پايان بخشيد. نتيجه اي كه از داستان حاصل مي شود اين است كه :«حجّت اقويا و مستبدان هميشه بر استدلال مردم ضعيف مي­چربد و اگر قوي دستان بخواهند كاري بكنند نه دليلي مي خواهند و نه دليلي مي پذيرند.» هركه بي زور است ذليل باشد زور بالاترين دليل باشد (اشرف الدين گيلاني)