1-گر دایره ی کوزه ز گوهر سازند

از کوزه همان برون ترآود که در اوست  (بابا افضل)

2-با سیه دل چه سود گفتن وعظ

نرود میخ آهنین در سنگ (سعدی)

3-شکسته بال تر زمن در میان مرغان نیست

دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است

4-هر دم که دل به عشق دهی خوش دمی بود

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست  (حافظ)

5-چنین است رسم سرای درشت

گهی پشت به زین و گهی زین به پشت (فردوسی)

6-امیدوار بُوَد آدمی به خیر کسان

مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان  (سعدی)

7-صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی

بسیار سفر باید ، تا پخته شود خامی

8-در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب

یا رب مباد آن که گدا معتبر شود  (حافظ)

9-در محفل خود راه مده همچو منی را

افسرده دل افسرده کند انجمنی را  (قائم مقام)

10-مرو به هند و بیا با خدای خویش بساز

به هر کجا که روی

 آسمان همین رنگ است

11-منظر دل نیست جای صحبت اضداد

دیو چو بیرون رود فرشته در آید  (حافظ)

12-زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشته  زندانی، چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی....