سيامك كلاً موتورش صبح ها دير روشن ميشد. اول وقت كه با سرويس ميومد سر كار با كسى حرف نميزد و همه اش تو خودش بود. نه اين كه بد اخلاق باشه ها. مدلش اينجورى بود. يكى دو ساعتى كه ميگذشت و آماده ميشد كه بره جلوى دوربين كم كم حالش جا ميومد. سر سريال نقطه چين يه روز صبح زود داشتيم با شقايق توى لوكيشن قسمت همون روز رو مينوشتيم. منم درگير يه سكانس بودم كه قرار بود توش سيامك وارد بشه و يه چيزى بگه. همون وسطا سيامك كه تازه سرويسش رسيده بود با همون حالت اومد توى اتاق نويسنده ها و بدون سلام و عليك با حرص گفت: "اين پشه ها روزا كجا ميرن؟" بعدشم همونجورى از اتاق رفت بيرون. قشنگ معلوم بود پشه ها تا صبح نذاشته بودن بخوابه. صبح هم هر چى تلاش كرده انتقام بگيره پيداشون نكرده. دوباره برگشتم سر نوشتن سكانسم. ولى اين دفعه ميدونستم وقتى شخصيت سيامك توى سريال وارد اتاق ميشه چى بايد بگه...100k.ir